Οι καλλιεργημένοι πολίτες «κλειδί» για την ανάπτυξη

του κ. Δ. Π. Σωτηρόπουλου, Επίκουρου Καθηγητή Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας και Γραμματέα Σύνταξης της Νέας Εστίας

Το άρθρο δημιουργεί πολλούς προβληματισμούς και ανοίγει τη συζήτηση για καίρια ζητήματα που μας απασχολούν γιατί συνδέονται άμεσα με την επαγγελματική μας υπόσταση και το νόημα που δίνουμε σ' αυτή. Αναφέρεται και στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αλλά με πολύ απλουστευτικό θεωρώ τρόπο. Διαβάστε το, σκεφτείτε, συζητείστε... Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, ούτε να διαφωνήσουμε εντελώς με τον γράφοντα το άρθρο.

Ανάπτυξη, επιχειρηματικότητα, καινοτομία, εξωστρέφεια, δια βίου μάθηση: αυτές είναι οι λέξεις-κλειδιά γύρω από τις οποίες περιστρέφεται συνεχώς η συζήτηση όχι μόνο στην αγωνιούσα για ανάκαμψη Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Και φυσικά, η εκπαίδευση αποτελεί εδώ τη sine qua non προϋπόθεση για όλα τα παραπάνω. Αλλά ποια εκπαίδευση;

Υπάρχει μια απάντηση που έρχεται αμέσως στο στόμα: για να επιτευχθεί η ανάπτυξη χρειαζόμαστε στελέχη επιχειρήσεων, άρα πρέπει να ιδρύσουμε κι άλλες σχολές μάνατζμεντ, μάρκετινγκ κ.ο.κ. Η άποψη αυτή κρίνει την πρόοδο της κοινωνίας από ένα δείκτη και μόνο: το ΑΕΠ. Ο,τι αυξάνει αυτόν τον δείκτη είναι καλό, όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Η Κίνα και η Ινδία που αναπτύσσονται με φρενήρεις ρυθμούς, αδιαφορώντας όμως για τις κολοσσιαίες ανισότητες και για τα στοιχειωδέστερα ατομικά δικαιώματα, θα ήταν λογικά το πρότυπο για την άποψη αυτή.

Υπάρχει όμως και μια πιο σύνθετη αντιμετώπιση των προκλήσεων αυτών. Είναι εκείνη που υποστηρίζει ότι αν ομνύουμε στην αξία της σύγχρονης δημοκρατίας, η εκπαίδευση είναι ο βασικός πυλώνας για την προστασία των επιτευγμάτων της.

Συνεχίστε την ανάγνωση του άρθρου ΕΔΩ