Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

Η έννοια ΠΙΕΣΗ και τα φαινόμενα

Ήταν απόγευμα και μια ποσότητα νερού ένιωσε την ανάγκη της εξομολόγησης.  Μόνο οι φυσικοί και οι χημικοί την καταλάβαιναν καθώς μονολογούσε :
Μια ποσότητα νερού, περικυκλωμένη από νερό, «τόσα μιλιλίτρ» λένε οι χημικοί όταν περιγράφουν το μέγεθός μου, «κυβικά εκατοστά» επιμένουν οι φυσικοί κι ας λένε το  ίδιο πράγμα, πάντως «γραμμάρια» λένε όλοι τους όταν θέλουν να καταγράψουν την αδράνειά μου, αν και οι χημικοί λένε γραμμάρια και έχουν στο μυαλό τους περισσότερο «αυτό που δείχνει ο ζυγός» και ελάχιστα την αδράνειά μου. Βλέπεις η αδράνεια μου και ο όγκος μου είναι τα βασικά στοιχεία ταυτότητας της υλικότητάς μου στην κλασική φυσική. 
Περικυκλωμένη από νερό, ζω μαζί με τις «άλλες» στον πλανήτη που με γέννησε. Η μητριά μας η βαρύτητα καθορίζει σε σημαντικό βαθμό τη συμπεριφορά μας, μας κάνει να θέλουμε να μετακινηθούμε προς το έδαφος γι αυτό και πάντα σπρώχνουμε όχι μόνο τον πυθμένα αλλά και τα τοιχώματα του δοχείου που μας βάζει όρια,  μας περιορίζει, η μητριά μας είναι που επιβάλλει το σχήμα - οριζόντιο επίπεδο - της ελεύθερης, όπως τη λένε οι άνθρωποι, επιφάνειας όταν είμαστε στοιβαγμένες με μηδενική ταχύτητα και μηδενική επιτάχυνση στο οποιοδήποτε «δοχείο» αν και τις προάλλες μια από μας αφηγήθηκε πως βρέθηκε στην επιφάνεια ενός δοχείου περιστρεφόμενου και οι αδρανειακοί παρατηρητές σχολίαζαν πως η επιφάνεια δεν είχε σχήμα οριζόντιο και επίπεδο, είχε ένα σχήμα παράξενο . . το είπαν παραβολοειδές. Φαίνεται ότι υπάρχει ένας παράξενος διάλογος με διαπραγματεύσεις ανάμεσα στη μητριά και στην δική μας αδράνεια.
Ζω συχνά με μηδενική ταχύτητα και μηδενική επιτάχυνση ως προς το έδαφος του πλανήτη που με γέννησε είτε ως προς το δοχείο – είτε αυτό είναι πισίνα, είτε ποτηράκι με τσίπουρο, είτε δεξαμενή για το νερό της βροχής,  είτε υδραυλικό πιεστήριο, είτε Μεγάλη Πρέσπα  είτε ακίνητο δάκρυ ανθρώπινο – και οι άνθρωποι  από τον 17ο αιώνα του Τοριτσέλι, του Πασκάλ και του Μπόιλ  προσέφυγαν στην έννοια πίεση ρευστού για να περιγράψουν και να ερμηνεύσουν την κατάστασή μου, ο Νεύτων τους ακολούθησε. 

Περικυκλωμένη συνήθως από νερό συμβαίνει ενίοτε και να ρέω,  να έχω ταχύτητα όπως λένε οι φυσικοί είτε ως προς το δοχείο είτε ως προς ένα αντικείμενο «επισκέπτη» που ταξιδεύει στο νερό  του δοχείου, να είμαι μια ποσότητα Πηνειού ή μια ποσότητα Σηκουάνα, να κυλάω μέσα σε ένα δάκρυ -  ή να είμαι μια ποσότητα νερού που αντιμετωπίζει τον εισβολέα «κινούμενη βάρκα» ή τον εισβολέα κολυμβητή σε μακροβούτι. Να ναι καλά οι δύο γερμανόφωνοι Ελβετοί, πριν απ’ όλα μαθηματικοί και οι δύο,   που όχι μόνο μου έδωσαν σημασία αλλά άρμεξαν από τα μαθηματικά και άρχισαν να χτίζουν νοητικές δομές με τις δικές μου περιπέτειες. Ο Ντάνιελ Μπερνούλι και ο Λέοναρντ Όιλερ. 
Δημοσιεύτηκε από τον Ανδρέας Ιωάννου Κασσέτας στις 19 Ιούνιος 2015 και ώρα 19:06

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου